Որտեղով է անցնում Ադրբեջանի համար ցանկալի «միջանցքը»

Մեղրիով միջանցքը, որը թուրք-ադրբեջանական տանդեմը միջանցք կկոչի, իսկ Նիկոլ Փաշինյանը` ճանապարհ, որտեղ հեշտացված կամ արագացված ուղի կապահովվի թշնամու համար, կփորձեն ներկայացնել որպես Ռոբերտ Քոչարյանի ժամանակ բանակցված «Մեղրիի տարբերակ»:

Կհայտարարեն, թե դրա մասին բանակցել են դեռ 90-ականներին, եւ դա 1999-2000 թթ․ Քի Ուեսթում մշակված տարբերակն է: Ըստ դրա, Արցախի կարգավիճակի դիմաց հայկական կողմը վերադարձնում էր 5 շրջանները, Արցախը Լաչինի 20 կիլոմետր լայնքով՝ միջանցքով, միանում էր Հայաստանին, Ադրբեջանն Արաքսի ափով՝ Մեղրիի հատվածում, 8 մետր լայնությամբ սուվերեն անցումով կապ էր ստանում Նախիջեւանի հետ: Մեղրիով՝ Արաքսի ափով Ադրբեջանին տրվելիք միջանցքն ունենալու էր մոտ 40 կիլոմետր երկարություն եւ 8 մետր լայնություն, չէր դառնալու Ադրբեջանի սեփականությունը: Բայց Ադրբեջանն այդ միջանցքից օգտվելու համար Հայաստանին որեւէ հարկ տրանզիտի դիմաց չէր վճարում: Սկզբնական շրջանում քննարկվում էր 40 կիլոմետրանոց էստակադայով՝ կամրջով, Ադրբեջանն ու Նախիջեւանը միմյանց կապելու տարբերակը, սակայն այն թանկ էր ստացվում, ուստի առաջարկվեց 8 մետր լայնությամբ ճանապարհ կառուցել Արաքսի ափով, որը Մեղրիի շրջանում՝ բնակավայրերի հատվածներում, դառնալու էր էստակադա, ապա կրկին իջներ գետնի վրա: Սրանով նվազագույնի էր հասցվում Ադրբեջանից Նախիջեւան եւ հակառակ ուղղությամբ ընթացող ադրբեջանցիների եւ հայերի շփման հավանականությունը: Հայաստանն ու Իրանն ամբողջական ցամաքային կապ կպահեին Նռնաձորում, Ալվանքում, Մեղրիի կայարանամերձ հատվածում եւ Ագարակում` այնտեղ, որտեղ այսօրվա հայ-իրանական անցակետն է: Ամենակարեւորը` այս միջանցքը տալու էինք անկախ Արցախի կարգավիճակի դիմաց, դրան գումարած՝ Լաչինի ու Քարվաճառի շրջանները մնում էին մեր վերահսկողության տակ։