Մի առավոտ Հովհաննես Շիրազը կարմրած աչքերով գալիս է Ավ. Իսահակյանի մոտ ու հուսահատ ձայնով ասում
Դեպի ռազմի դաշտ, դեպ հերոսացում, Դեպի բարձունքը մեծ Հաղթանակի...
... մենք թե դրսից, թե ներսից քանդեցինք մեր երկիրը . Հ. Թումանյան
Խեղճ աղքատի հոգին դուրս գա, քարից, հողից հաց քամե, բեռով հացը հարստին տա, հարուստն իշխե, վայելե . Ավ. Իսահակյան