«Խեղճ աղքատի հոգին դուրս գա, քարից, հողից հաց քամե, բեռով հացը հարստին տա, հարուստն իշխե, վայելե». Ավ. Իսահակյան 

Ա՜խ, մեր սիրտը լիքը դարդ, ցավ,
Օր ու արև չտեսանք,
Վա՛խ, մեր կյանքը սևով անցավ,
Աշխարհից բան չիմացանք:

Հարուստ մարդիկ կուտեն-խմեն
Աշխարհի ճոխ սեղանից,
Մենք աշխարհի խորթ տղերքն ենք,
Մեզ փայ չկա աշխարհից:

Խեղճ աղքատի հոգին դուրս գա,
Քարից, հողից հաց քամե,
Բեռով հացը հարստին տա,
Հարուստն իշխե, վայելե:

Խեղճ աղքատը դառը դատի,
Դատարկ նստի... է՜յ, աշխա՛րհ,
Էլ ինչո՞ւ ես քարը թողնում
Քարի վրա, քար-աշխա՛րհ:

Ա՜խ, մեր սիրտը լիքը դարդ, ցավ,
Օր ու արև չտեսանք.
Վա՛խ, մեր կյանքը սևով անցավ,
Աշխարհից բան չիմացանք:

Ավ. Իսահակյան