«Վախեցիր վիժվածք. քո ժամն էլ է մոտենում»․ Տիգրան Վարդանյան
«Սույն մարդուն (ասում եմ մարդ, քանզի նույնիսկ «չստացվածներն» են Աստծո արարչության արդյունք), ով Ալիևի աչքերում վերջապես խաղաղություն է տեսել, զուտ մի քանի հարց ունեմ:
Տեսե՞լ ես այն ծնողների աչքերում բույն դրած վիշտը, ում երեխաները ննջում են Եռաբլուրում և Արցախի եղբայրական գերեզմանատանը...
Տեսե՞լ ես գերեվարության մեջ գտնվող մեր զինվորների ծնողների աչքերում «հիվանդություն» դարձած կարոտը...
Տեսե՞լ ես այն ծնողների անքուն աչքերը, ում երեխաները հաշմանդամ են դարձել, կորցնելով` ոտք, ձեռք, աչք...
Տեսե՞լ ես այն երեխաների արցունքոտ աչքերը, ովքեր իրենց հոր շիրմաքարին փաթաթվելով փորձում են իրենց հարազատի կարոտը առնեն...
Իսկ տեսե՞լ ես անտուն մնացած մեր հազարավոր հայրենակիցների աչքերը, որոնք գուժում են անօգնական և անտեր լինելու պատճառով:
Չես տեսե՞լ: Ավելի ճիշտ տեսել ես, բայց չնկատելու ես տվել, թքած ունենալով իրենց զգացողության և ապրումների վրա...
Վախեցիր վիժվածք. քո ժամն էլ է մոտենում...»։
Տիգրան Վարդանյանի էջից: