«Բիզնեսը ճիշտ վարելու ու հաջողելու համար անհրաժեշտ է կա՛մ ներխուժել, կա՛մ ձևավորել բարենպաստ միջավայր»․ Ստելլա Ակլյան

Azg.am-ի զրուցակիցը Հայկական տեղեկատվական ընկերության հիմնադիր-ղեկավար Ստելլա Ակլյանն է:

«Մայրական տատիկս լոռեցի է, պապիկս՝ արմատներով Կարսից։ 1915 թվականի Հայոց ցեղասպանության ժամանակ նրա ընտանիքը տեղափոխվել է Ռուսաստան, ինքն էլ այնտեղ է ծնվել ու մեծացել, հետագայում, արդեն հասուն տարիքում, տեղափոխվել է Հայաստան»,- խոսելով իր արմատների մասին՝ պատմում է ԱՄՆ-ում Հայկական տեղեկատվական ընկերության հիմնադիր-ղեկավար Ստելլա Ակլյանը։

Իր՝ արտերկրում ծնվելու, Հայաստան, այնուհետև կրկին ԱՄՆ տեղափոխվելու պատմությունը Ստելլան շատ հակիրճ, հստակ և պարզ է ներկայացնում, առանց չափազանցությունների ու սենտիմենտալ պատմություններով համեմելու.

«Ես ծնվել եմ 1992 թվականին՝ Ամերիկայի Միացյալ Նահանգներում։ Ծնողներս ամուսնությունից հետո շրջագայության են մեկնել ԱՄՆ, կարճ ժամանակ անց պարզվել է մայրիկիս հղիության մասին, ծնվելուցս երկու ամիս անց վերադարձել են Հայաստան։ Ծնվելուց հետո երբեք չէի եղել ԱՄՆ-ում՝ մինչ 2017 թվականը, երբ ամուսնուս ու աղջկաս հետ եկանք Լոս Անջելես՝ աշխատանքի բերումով, ու դեռևս մեր կենցաղն ու աշխատնքը կազմակերպում ենք նաև այստեղ»,- անցյալը թերթում է Ստելլան՝ գտնելով, որ անկախ բնակության վայրից, ցանկացած մարդ պետք է հավատարիմ մնա իր ազգային ինքնությանն ու երբեք չմոռանա այն.

Խոսելով այդ ամենի մասին, Ստելլան ավելացնում է նաև, որ հավատարիմ մնալը չի ենթադրում մնալ նախորդ դարում ու պտտվել միայն անցյալի շուրջ՝ մոռանալով, որ աշխարհը սատանայական արագությամբ զարգանում է: Նա կարծում է, որ այդպես մտածողները ոչ թե պահպանում են ազգային ավանդույթները, այլ՝ փակուղի ստեղծում դրանց համար.

Մեզ հետ զրույցում Ստելլան նշեց, որ ինքը հայկական դաստիարակություն ունի, բայց մի փոքր արտասահմանյան մոտիվներով: Առաջին հայացքին տարօրինակ ու անհնարին թվացող այդ միտքը նա այսպես բացատրեց.

Ստելլան մտածում է հայկական դիմագիծը, որի առանցքը մշակույթն է զարգացման նոր ուղի մտցնելու, ժամանակի հետ էլ ավելի զարգացնելու շուրջ: Նա կարծում է, որ մանավանդ հիմա հայությունն իրավունք չունի նահանջելու այդ հարցում.

Նա մի շարք օրինակներ է բերում՝ համոզելու, որ մշակույթի ժամանակակից դրսևորումները շատ կարևոր են և ստացված, բացի այդ որևէ կերպ չեն ստվերում այդ մշակույթի արժեքը.

Խոսելով կրթության մասին, մեր զրուցակիցը նշեց, որ այն բացառիկ դեր ունի մարդու կյանքում, և, որ այդ տարիներին սովորած շատ բաներ հետո դառնում են հենարաններ՝ կյանքում անվտանգ առաջ գնալու համար.

Բոլորովին այլ, ավելի համապարփակ և ոչ ստանդարտ կարծիք ունի նա բուհի ու բուհական կրթության մասին, գտնելով, որ այնտեղ ձեռք բերած կենսափորձը մարդուն հետագայում շատ անելանելի վիճակներից է դուրս բերում.

Բուհական միջավայրի կարևորության ու կենսափորձի փոխանցման համատեսքտում Ստելլան հիշեց նաև իր ավարտած բուհի ղեկավարին՝ ընգծելով նրա մարդկային որակների կարևոր ազդեցություններն իր կայացման գործում.

Տասնհինգ տարեկանից մեդիաոլորտում աշխատած Ստելլայի համար մեդիան ապրելակերպ ու կենսափորձ է, ուսում ու հոբբի: Աշխատանքի մեջ նա կարևորում է նաև էնտուզիազմի գործոնը, բայց նշում, որ հաճախ հասնում ես ինչ-որ փուլի, երբ էնտուզիազմը տեղի է տալիս.

«Վերջին տարիներին, ցավոք, մի փոքր հեռացել եմ ոլորտից՝ իմ անձնական գործունեության մասին է խոսքը։ Հիմա նոր նախագծի վրա եմ աշխատում արդեն այստեղ՝ Միացյալ Նահանգներում, և հուսով եմ շուտով կրկին կվերականգնեմ իմ նախկին առօրյան՝ այս անգամ ևս հոբին և բիզնեսը համատեղելով: Էնտուզիազմը աշխատանքի խթանող ուժ է, առանց դրա անհնար է որևէ բան նախաձեռնել ու սկսել, բայց դա, ըստ իս, կարճաժամկետ զգացողություն է, ու վերջանում է այն պահին, երբ բախվում ես իրական խոչընդոտների։ Հենց դա էլ հանդիսանում է այն տարանջատող սահմանը, երբ էնտուզիազմը պետք է վերածվի իրական հաշվարկի, ծնվի մոտիվացիոն ուժ, ու արդեն այդ ուժը, միախառնվելով գիտելիքի ու փորձի հետ, առաջ տանի դեպի հաջորդ քայլ ու ձեռքբերում։

«Բիզնեսն ինձ համար ապրուստի ու ֆինանսի միջոց է: Իսկ բիզնեսը ճիշտ վարելու ու հաջողելու համար անհրաժեշտ է կա՛մ ներխուժել, կա՛մ ձևավորել բարենպաստ միջավայր»,-հստակորեն ընդգծում նա։

Իսկ բիզնես-ընտանիք հարաբերություններում խնդիրներից խուսափելու համար մեր զրուցակցի կարծիքով՝ պարզապես պետք է ընտրել ճիշտ կողակից, չնայած այն բանին, որ անհնար է լրջորեն զբաղվելով աշխատանքով, կարիարայի կայացմամբ և չհանդիպել դժվարությունների, որոնք կարող են լինել և՛ տեխնիկական, և՛ մարդկային.

Խոսելով հավանական սխալների, արածների ու չարածների մասին, նա ասում է, որ չի փոշմանում իր որևէ արածի համար, ավելին՝ փոշմանում է քայլերի համար, որոնք ժամանակին չեն արվել.