13 / Ապրիլ / 2023 : 12-49

Արվեստը միջակություններ չի սիրում. Անի Ահարոնյան

Ելակետ/ Yelaket.am լրատվականի զրուցակիցն է բալետի արտիստ, պարուսույց Անի Ահարոնյանը, որը կիսեց մեզ հետ իր խոհերը պարի, կազմվածքը պահպանելու համար սննդակարգի հետևելու, նշանավոր բալետմաստերիների հետ աշխատելու և «Թափառում» ռոք -օպերայի մասին:

-Ի՞նչ բնորոշում կտաք պարին:

-Թույլ տվեք Բոբ Ֆոսիի խոսքերով պատասխանեմ. «Երբ բառերը չեն հերիքում՝ զգացմունքներդ արտահայտելու համար, օգնության է գալիս երաժշտությունը: Բայց երբ անգամ երաժշտությունն ի զորու չէ փոխանցելու հույզերդ, ակամա սկսում ես պարել»: Դժվար է չհամաձայնել այս բառերի հետ. սա բոլորիս է վերաբերում՝ անկախ մասնագիտությունից: Ծիսական պարերը կային, երբ անգամ դեռ մեր ժամանակների մարդուն հասկանալի խոսքը չկար: Անցել են դարեր, ու այսօր մարդկությունն արդեն տիեզերքն է ուսումնասիրում, բայց միևնույն է՝ ամենաերջանիկ պահերին մենք ուրախությունից թռվռում ենք, մեկ է՝ մարմինը պարում է:

-Արդյոք մասնագիտությունը փոխել է Ձեր տեսակը:

-Անկասկա՜ծ: Հնարավոր չէ դառնալ պրոֆեսիոնալ ու հարգված մասնագետ որևէ ոլորտում առանց նվիրումի տվյալ գործին: Դասական բալետը հազար ու մի պահանջների կողքին նաև կարգապահություն է պահանջում, առանց որի կարելի է դառնալ ընդամենը կիսատ–պռատ պարող, այլ ոչ թե կրել «բալետի արտիստ» պատվավոր կոչումը: Իմ լավագույն ուսուցիչներից մեկը` երջանկահիշատակ Լոլա Ստեպանովնան, ասում էր, որ բալետը, և առհասարակ արվեստը, միջակություններ չի սիրում. արվեստում պետք է գործիդ « ՖԱՆԱՏ»-ը լինես, հակառակ դեպքում ավելի լավ է՝ ոլորտով ընդհանրապես չզբաղվես։ Ստորագրում եմ յուրաքանչյուր բառի տակ:

-Պարը ունի՞ սահմանված ժամանակ:

-Իհարկե ունի: Առանց որևէ էյջիզմի կարող եմ փաստել, որ պարը, հատկապես եթե դասական պարի (բալետի) մասին ենք խոսում, երիտասարդների համար է: 30-ից հետո տարին տարվա վրա զգում ես, որ ավելի ու ավելի շատ ուժեր են պահանջվում՝ միևնույն կատարողական որակն ապահովելու համար: Բնականաբար, եթե շատ փորձառու պրոֆեսիոնալ ես, հանդիսատեսը դա չի զգում, բայց դու գիտես, որ քեզ համար հաջորդ օրն ավելի դժվար է, քան նախորդը։ Հիմնականում դասական բալետներում («Ժիզե»լ, «Կարապի լիճ», «Շոպենիանա» և այլն) կարողանում ես հանդես գալ մինչև 35–38 տարեկան, հետո արդեն այլ` ավելի կերպարային, դերերի հերթն է գալիս: Եթե օրինակ վերցնենք «Ժիզել» բալետը, որը խաղարկային ներկայացում է Ալ. Սպենդիարյանի անվան օպերայի և բալետի ազգային ակադեմիական թատրոնում, դու արդեն ոչ թե Ժիզելի կամ Միրթայի կերպարում ես, այլ օրինակ՝ Ժիզելի մայրիկի կամ Ալբերտի ապագա կնոջ: Այս անցումը, որպես կանոն, հոգեբանական տեսանկյունից այդքան էլ հեշտ չի տրվում արտիստներին, բայց դա երևի արդեն այլ հարցազրույցի թեմա է։

-Ո՞ր նշանավոր բալետմաստերի հետ եք երազում աշխատել և ինչու՞:

-Հպարտությամբ կարող եմ ասել, որ Հայաստանում և Ռուսաստանում սովորելիս, և հետո նաև աշխատելիս, պատիվ եմ ունեցել համագործակցել շատ շնորհալի, որոշ դեպքերում անգամ տաղանդավոր, բալետմայստերների հետ: Նրանց մեջ եղել են ինչպես մեծանուն ու լեգենդար անուններ, ինչպես օրինակ՝ Յուրի Գրիգորովիչ, Մաքսիմ Մարտիրոսյան, Վիլեն Գալստյան և այլն, այնպես էլ նոր ու խոստումնալից անուններ՝ Ռիմա Պիպոյան, Արինա Արարատյան և այլն: Դասականներից շատ կուզեի աշխատել նաև Իվանովի հետ. դա, իհարկե, անհնար է հասկանալի պատճառներով։ Ժամանակակիցների շրջանում անկասկած շատ են հետաքրքիր ձեռագրով խորեոգրաֆները. Մաց Էկ, Լուկա Սինյորետտի, Արսեն Մեհրաբյան... Հրաշալին այն է, որ ժամանակակից տաղանդավոր խորեոգրաֆների ցանկը կարելի է անվերջ շարունակել: Ո՞վ իմանա՝ գուցե մի օր, որպես պարող կամ արդեն որպես խորեոգրաֆ, նրանցից մեկի հետ հետաքրքիր համատեղ աշխատանք ներկայացնեմ։

-Ի՞նչը ազդակ դարձավ , որպեսզի նկարահանվեք «Թափառում» ռոք -օպերայում: Արդյոք կարևորում եք Ձեր մասնակցությամբ որևէ ֆիլմի գաղափարն ու թեմատիկան:

-«Թափառում» ռոք–օպերայում աշխատելն իրապես հետաքրքիր փորձառություն էր: Արամ Սուքիասյանը, Արշալույս Հարությունյանը, Սուրեն Թադևոսյանը և ողջ ստեղծագործական թիմը մեծ նվիրումով էին մոտենում այդ նախագծին, և նկարահանումներն անցնում էին ոչ միայն հաճելի աշխատանքային միջավայրում, այլև յուրաքանչյուր օրը նոր հմտությունների և իմացությունների պաշարով էր ավարտվում: Ե՜վ որպես հախորդավար, և՜ որպես պարող, ու իհարկե նաև որպես խորեոգրաֆ, զանազան հետաքրքիր նախագծերում եմ հասցրել աշխատել այս տարիներին, բայց բնական է, որ առաջարկները շատ ավելի շատ են եղել: Պարզապես ինձ համար շաաաաաատ կարևոր է, թե ինչի մասին է տվյալ նախագիծը, ինչ ասելիք ունի, ինչ արժեքներ է բերում: Եթե ինձ համար կարևոր կետերը բաց են մնում, ու տվյալ նախագիծն իմ արժեքներին չի համապատասխանում, ապա ոչ մի դեպքում համագործակցություն չի լինի: Մասնագիտական հեղինակությունը շատ կարևոր է: Վերջին մասշտաբային նախագիծն «Ամերիկացին» հայ–ամերիկյան ֆիլմն էր, որը վստահորեն նվաճում է աշխարհի հեղինակավոր փառատոնները: Ֆիլմի ստեղծագործական թիմի հետ աշխատելը շատ հետաքրքիր ու արժեքավոր փորձառություն էր: Ես ֆիլմի խորեոգրաֆն էի ու սերտորեն աշխատում էի գլխավոր դերասաններից Նարինե Գրիգորյանի, Հովիկ Կեուչկերյանի, Նելլի Ուվարովայի, Մայքլ Գյուրջյանի և մյուսների հետ: Մայքլը ոչ միայն ֆիլմի գլխավոր հերոսն է, այլ նաև ռեժիսորը. պիտի նշեմ, որ իր հետ աշխատանքն ուղղակի աննկարագրելի հաճելի ու արդյունավետ պրոցես էր: Ֆիլմը կարևոր ժամանակահատվածի ու շատերին ծանոթ, բայց միևնույն ժամանակ բացարձակ նոր խնդիրներ է վերհանում: Կարծում եմ՝ այս աշխատանքն այն համագործակցությունների շարքին է պատկանում, որոնց մասին խոսելիս գլուխս կարող եմ բարձր պահել:

-Կազմվածքը պահպանելու համար հետևո՞ւմ եք որևէ սննդակարգի:

-Սննդակարգիս հետևել փորձում եմ, իհարկե, բայց առաջին հերթին՝ առողջ լինելու համար: Բնական է, որ որոշակի ֆիզիկական ակտիվություն ևս ունեմ, հետևաբար կազմվածքիցս բողոքելու պատճառներ դեռ, կարծես, չունեմ: Մսից եմ հրաժարվել, արդեն տևական ժամանակ է, քանի որ գտնում եմ, որ կենդանիները մեր ընկերներն են, ոչ թե սնունդը, և ակտիվորեն փորձում եմ լրացնել մսի բացակայությունը: Թե որքանով է հաջողվում, մի քանի տարի հետո պարզ կլինի։

-Ի՞նչն է մարդկային հարաբերություններում ամենակարևորը:

-Մարդկային հարաբերություններում կարելի է երկար թվարկել, իհարկե, կարևոր կետերը, բայց փորձեմ մի քանի բառով ասել: Կարևոր է, որ արժեքները համապատասխանեն, ոչ թե տեսակետները. վերջիններս կարող են տարբեր լինել, իսկ արժեքները՝ ոչ: Կարևոր է, որ դիմացինիդ մտքի թռիչքի մեծությունն ու քոնը մոտ լինեն իրար: Կարևոր է, որ մեկը մյուսի անձնական սահմանները չհատեն: Որ էմոցիոնալ կապ ունենան, որ հոգեբանական իմաստով լիարժեք, առողջ, հասուն կետից հարաբերություն սկսեն: Կարևոր է, որ անձնային աճ գրանցելու տեմպը նույնը լինի, որ միասին ոչ միայն խոսելու, այլև լռելու թեմաներ ունենան: Ու էլի հազար ու մի կարևոր բան, առանց որոնց, ըստ իս, հնարավոր չէ առողջ հարաբերություններ կառուցել:

Նյութը պատրաստեց Նարինե Պետրոսյանը:

Armenia

United states

Russia

Արվեստը միջակություններ չի սիրում. Անի Ահարոնյան

Դիտեք նաև

Խոստում տարածքների դիմա՞ց․ Ինչ փաթեթ է բանակցությունների սեղանին

ԱՀ նախագահական ընտրություններ. նախնական տվյալներով՝ Արայիկ Հարությունյանն առաջատար է, նրան...

Ինչպե՞ս կանդրադառնա ՀՀ ավիացիոն իշխանություններին Եվրամիության սև ցուցակ գցելը. Հակոբ Ճաղարյան

Նա քթի վիրահատության առթիվ մեկ ամսից ավել անհետացել ու անտեր է թողել իր բաժին արդարադատությունը....

Ովքեր մտածում են, որ կարևորը կառավարիչ լինելն ա ու կան ամեն ինչի կառավարիչներ, նրանք մոլորյալներ են

Կարծում եմ Փաշինյանը պետք է արձագանքի Թուրքիայի նախագահի` Հայաստանին օգնելու առաջարկությանը....

Քոչարյանի դատավոր Աննա Դանիբեկյանը որոշել է քթի վիրահատություն անել

Վարչապետի նախկին խորհրդականը ԱԱԾ-ում հանդիպման մասին

Ելակետ լրատվական

Ելակետը ԱՄՆ-ում

Ելակետը Ռուսաստանում

Ելակետ ժամանցային

Ելակետ TV