Ծանրամարտն ինձ համար փիլիսոփայություն է. Աննա Հարությունյան

-Մեր ասպարեզում յոթ տարի բացակայելուց հետո, հասկացա, որ միայն հարգանքն է կարևոր: Շատերին կարող են ճանաչել, նույնիսկ սիրել, բայց հարգանքի պիտի արժանանաս, որ այնքան էլ հեշտ բան չէ:

-Նազիկ Ավդալյանի մասին ֆիլմ նկարահանելու գաղափարը եկավ շատ պատահաբար, ոգեշնչման պես: Մարզասրահում սովորականի պես մարզվում էի, երբ մեջս ցավեցրի: Առաջին միտքը,որ ծագեց գլխումս,հարցն էր, թե ինչպես են մեր մարզիկները դիմանում այդ ցավերին, և անունը, որ գլխումս պայթեց, Նազիկ Ավդալյանի անունն էր: Միանգամից հասկացա, որ նրա անցած անհավանական ճանապարհի մասին ֆիլմ պետք է նկարահանամ, որը անկասկած ոգեշնչման աղբյուր կհանդիսանա շատ շատերի համար:

-Այո, ֆիլմը հիմնված է իրական ֆաստերի վրա, սակայն հանդիսատեսին մատուցվելու է արվեստի լեզվով: Ֆիլմը գեղարվեստական է:

-Նախ Նազիկի կերպարը մանրազնին ուսումնասիրելով հասկացա, թե ինչպես կարելի է համադրել ուժն ու կանացիությունը. գրեթե անհավանական թվացող երկու հատկանիշ: Իսկ ծանրամարտը ինձ համար փիլիսոփայություն է, երբ հակառակորդդ ոչ թե մարդ է, այլ երկաթը, և միակ բանը որ մնում է անել, ընկերանալն է նրա հետ, քանի որ նրա դեմ պայքարելն անիմաստ է: Սա սպորտաձև է ինքդ քո դեմ պայքարի: Հաղթեցիր քո ալարկոտությունը, ընդունեցիր երկաթե դիսցիպլինա, նվիրվեցիր նրան, հաղթում ես և առաջին հերթին հաղթում ես ինքդ քեզ:

-Ավելի շուտ կա հաղթանակ, որ պարտություն արժե: Կարևորը այստեղ «հանունն» է, ինչի համար ես պայքարում և հանուն ինչի հաղթանակում:

-Այս մասին ես իմ մեկնաբնությունը ունեմ: Այն պահին, երբ տաղանդը վերածվում է պրոֆեսոնալիզմի և բեմ բարձրանալը դառնում է պրոֆեսիա, այդ ժամանակ է պետք դադար տալ, կամ գուցե դադար վերցնել. չէ որ ինչպես Ցվեյգն է ասել. «Աքսորը ուժեղին ուժեղացնում է, թույլին` թուլացնում»:

-Ամենակարևորը միշտ մի բան է` արդյոք երջանիկ ես եղել, թե ոչ…եթե ոչ, մնացյալը լռություն է:

-Գիտեք, ես ինձ ուրիշ կերպ եմ դաստիարակել. տեսնում եմ նպատակը, չեմ տեսնում խանգարող հանգամանքներ: Ուստի, երբ նպատակդ ազնիվ է, ոչինչ քեզ կոտրել չի կարող, և չմոռանանք, որ ադամանդը ադամանդ է դառնում միայն ծանր ճնշման տակ:

-Ինչպես ասել է մեծ մտածողներից մեկը՝ «Բավական չէ լինել մարդ, պետք է լինել մարդկային»: Մարդկայնության մեջ է մարդկության փրկությունը, բարձրագույն կարեկցանքի, սիրո, հոգատարության, անձնվիրության և սեփական քթից այն կողմ տեսնելու կարողության մեջ է մարդկության փրկությունը: