Հարություն Չոբանյան. բացահայտելով շարժումը ակնթարթի մեջ

Հարություն Չոբանյանը ծնվել է 2003 թ.՝ արվեստագետի ընտանիքում. մայրը նկարչուհի Արմինե Թումանյանն է: Հարությունը լուսանկարչությամբ սկսել է զբաղվել 2015 թ. և արդեն 2018 թ., 15 տարեկան հասակում, կազմակերպել է իր առաջին անհատական ցուցահանդեսը: Մասնակցել է մի շարք խմբային ցուցահանդեսների Հայաստանում և արտերկրում՝ նշանավորելով արվեստի աշխարհում իր արագ ու տպավորիչ վերելքի սկիզբը։ «Փոքր տարիքից եմ սիրել նկարել: 9 տարեկան էի, երբ ընկերներս ինձ իմ առաջին տեսախցիկը նվիրեցին: Դա մի փոքրիկ տեսախցիկ էր, բայց նրա միջոցով ես հասկացա, որ սիրում եմ նկարել: Հետո արդեն 12 տարեկանից սկսեցի տեսախցիկին ստեղծագործաբար մոտենալ և սկսվեց ամեն ինչ… Երբ ստեղծագործում եմ կարծես ներքուստ որևէ վերապրում զգամ, որը թերևս ինձ համար ամենահարազատն է»,- պատմում է արվեստագետը:
Հարությունի աշխատանքները ցուցադրվել են ոչ միայն Հայաստանում, այլև արժանացել են միջազգային արձագանքի։ 2020 թ. նրա լուսանկարները ցուցադրվել են Գերմանիայում՝ Բեռլինում: Գունային ցնցում տեխնիկայում օգտագործում է High Dynamic Range (HDR) տեխնոլոգիան, որը ներառում է չորս մակարդակի լուսանկարներ տարբեր գունային սպեկտրներում՝ կարմիր, կապույտ, կանաչ և սպիտակ: Օգտագործելով երկար ճառագայթման ժամանակ տեսախցիկի շարժումները որպես վրձին, Չոբանյանը ստեղծում է կենսունակ, դինամիկ պատկերներ, որոնք փոխանցում են իր առարկաների էներգիան, շարժումը, բնությունը իր խորհրդավոր անվերջություններով և հզոր երևակայությամբ, որը մշտապես հանդես է գալիս փոփոխելով իր արարման միջոցները: «Իմ նկարներով ես հաճախ ցանկանում եմ արտահայտել իմ զգացմունքները, ապրումները, այն ամենը, որոնք կան իմ հոգու մեջ: Ես ցանկանում եմ կիսվել դրանցով աշխարհի հետ ու իմ մի մասը փոխանցել մարդկանց: Ես ցանկանում եմ ստեղծել նոր բան, որը չի կրկնվել առաջ, որպեսզի մարդիկ մի նոր բան գտնեն աշխարհում, որովհետև ժամանակակից արվեստը պետք է դուրս գա իրականության ստանդարտներից»,- նշում է Հարությունը:

«Իմ արվեստում ակնհայտ դեր ունի երաժշտության նկատմամբ իմ սերը, եթե չլիներ այն կարծում եմ գուցե և ես ստեղծագործող չլինեի, որովհետև երաժշտությունն ինձ մոտիվացնում է թափանցել հոգևոր և անէ դաշտ: Այն հստակ երևում է իմ դիմանկարների շարքում, որտեղ ես ցանկացել եմ ցույց տալ տվյալ արվեստագետի կերպարը գտնելով իրեն համապատասխան գույները և երաժշտությունը:

Իմ նկարներով ես ցանկանում եմ ցույց տալ բնության և իրականության միջև կապը: Ես ցանկանում եմ այլ աշխարհներ ստեղծել, որն իհարկե անհնարին է առանց այս իրականության: Հաճախ իմ նկարներում դուք կնկատեք կարմիր գույնը: Ինձ համար կարմիրը ստեղծագործելու գույնն է: Ստեղծագործելիս ես միշտ կարմիր եմ տեսնում ու ցանկանում եմ մարդկանց փոխանցել իմ ներսի կարմիրը: Կարմիրը չվառվող գույն է և ֆոտոն մշակելիս ես այն կարմիրի ներքո եմ անում: Նրա չվառվող հատկությունը բերում է մեկ այլ տարածություն, որի շնորհիվ ես կարողանում եմ նոր գունային խտություններ ստանալ»: