Իրական ընկերությանը ոչինչ չի խանգարում․ Աստղիկ Սաֆարյան

Ելակետ/Yelaket.am լրատվականի զրուցակիցն է երգչուհի Աստղիկ Սաֆարյանը, որը մեզ հետ իր խոհերը կիսեց երաժշտական մրցույթների, « Հայ սուպերսթար» նախագծի, Բարսելոնայում սովորելու,իրական ընկերության և չիրականացած նվիրական ցանկության մասին:

-Այս աշխարհում դա իմ ամենապաշտելի բանն է , ու ամենասիրելի աշխատանքը։

-Մեղեդուն համապատասխան գրված բառերը։ Երբ զգում ես, որ խոսքերն այնքան գրագետ է շարված, որ կարծես մեղեդու համար է կարված։ Նկատեցի՞ք՝ որքան մեղեդային հնչե՞ց))), այ էսպես էլ ծնվում են խոսքերն ու մեղեդին։))

- Կարևորում եմ, քանի որ դա ըստ էության կարիերայի երկար ճանապարհի մինի-մակետն է։ Մի մրցույթի ընթացքում կարճ ժամանակահատվածում 0-ական անհայտ կարգավիճակից վերջում դառնում ես հանրահայտ, ճանաչված ու սիրված, եթե իհարկե ստացվում է գերել հանդիսատեսին քո երգով ու տեսակով: Ինքս ինձ մրցութային համարում եմ ,բայց միայն որպես երգչուհի, իսկ որպես մարդ՝ ոչ , քանի որ ես միշտ մրցում եմ միայն ինքս ինձ հետ։ Ուրիշների հետ մրցակցելը համարում եմ թուլության նշան։ Քո միակ մրցակիցը պետք է լինես դու ։

-Դա մի մեծ դպրոց էր, որտեղ սովորեցի գրեթե ամեն բան, ինչ հարկավոր էր լինելու բեմում՝ տեսախցիկների ու հանդիսատեսի առաջ ճիշտ ներկայանալու համար։ Այն ինձ սովորեցրեց ուժեղ ճնշման ներքո դրսևորվելու ու դժվարության հանդեպ ճկուն դառնալու հմտություն, ինչպես նաև արագ տեմպով աշխատելու ունակություն և այլ շատ ունակություններ, որոնց «պաշարով» ես կարողացա շարունակել իմ երաժշտական ուղին։

-Մոտ 15 տարի առաջ՝ Բարսելոնայում, տեղի լավագույն համալսարաններից 3-ում, ստացել եմ 3-մագիստրական դիպլոմ, իմ առաջին մասնագիտության գծով։ Եվ ինքնաբերաբար ստացվեց էնպես, որ այդ փուլից սկսեցի կիսել իմ կյանքը Երևանի և Բարսելոնայի միջև, մինչ օրս։ - Ինչ վերաբերում է մշակութային առանձնահատկություններին ,ապա կասեմ, որ ես մենթալիտետի տարբերության հետ կապված երբեք խնդիրներ չեմ ունեցել որևէ եվրոպական երկրի հետ, միևնույն ժամանակ պահպանելով իմ հայեցիությունը։ Միգուցե դա նրանից է, որ շատ մանկուց եմ սկսել ճամփորդել ու ծանոթանալ այդ մշակութային տարբերություններին։ Հիշում եմ , որ երբ պատանի տարիքում ճամփորդում էի ամբողջ Եվրոպայով, այդ ժամանակ անգամ չկային սոցիալական կայքերը, որտեղ կարող էի գոնե մի նկար տեղադրել որպես հիշողություն , ու միգուցե հենց դա է եղել պատճառը, որ ամեն մի տեսածս ու սովորածս պահպանել եմ իմ մտքում, այլ ոչ թե նկարում։ Ու այդ ամենն ինձ համար ծառայել է որպես գիտելիք։

- Իրական ընկերությանը ոչինչ չի խանգարում, երբ ունենում ես հոգու ընկերներ, նրանց հետ կարող ես անգամ ամիսներով չխոսել, բայց ամեն խոսելուց կարծես 5 րոպե առաջ խոսացած լինես ու համոզվում ես, որ անգամ պարտադիր չէ ամենօրյա շփումը , ավելի կարևոր է հոգեպես նույն դաշտում լինելը, ու իմանալը, որ դու նույնքան կարևոր ես իրեն համար ,որքան ինքը քեզ համար։ Նրանք, ովքեր ունեն նման ընկերներ, ինձ կհասկանան: Ես նման ընկերներ քիչ ունեմ, բայց ունեմ։

- Բոլոր լավ ձեռքբերումներիցս զատ ինձ համար ամենակարևոր ձեռքբերումն այդ ամենի մեջ լավ Մարդ մնալն է։ Քանի որ տեսել եմ շատերին ,ովքեր ժամանակի ընթացքում փոխվելով դարձել են էնպիսինը, որոնց ժամանակին հենց իրենք իբրև թե քննադատում ու չէին ընդունում։ ))

- Չափից շատ նվիրվածությունն ամեն ինչին։ Չափիչ շատը ավելորդ է ։

- Շատ բաներ կան, բայց դրանց դիտարկում եմ որպես կյանքի մարտահրավերներ։

- Իհարկե կան նման չիրականացված պլաններ ,սակայն կգերադասեմ դրանց մասին խոսել այն ժամանակ, երբ իրականացնեմ դրանք։