Ես իմ հույզերը ապրում եմ երգի միջոցով. Լուսինե Աղաբեկյան

Ելակետ/Yelaket.am լրատվականի զրուցակիցն է երգչուհի Լուսինե Աղաբեկյանը, որը մեզ հետ զրույցում կիսեց իր խոհերը մանկության ամենահետաքրքիր հիշողության, մասնագիտության, սիրո և նվիրական երազանքի մասին:

-Մանկությունս շատ գունավոր է անցել, հիշողությունները շատ են: Մեր բակում կազմակերպում էինք համերգներ շաբաթը երկու անգամ և բոլոր հարևանների համար հրավիրատոմս էինք պատրաստում և ուղարկում,մուտքն էլ միայն քաղրավենիքներով էր..

Շպարվում էինք մամաների պարագաներով, հագնում այդ ժամանակվա մեր ունեցած և իհարկե մամաների ունեցած ամենաբեմական հագուստը և ուրախ երեկոն պատրաստ էր...

-Դե ամեն բան սկսվել է 6 տարեկանից: Ինձ շատ հետաքրքիր էր , թե ինչպես են արտիստները հայտնվում հեռուստացույցի մեջ: Ու 90-ականներին շատ ավելի դժվար էր ունենալ երազանք ու գնալ դեպի այն:Ես իսկապես փոքր տարիքից մեծ ձգտումներ եմ ունեցել:Պարզապես ինձ չեմ պատկերացրել առանց երգի , մինչև այսօր...

-Իհարկե մեծ դեր խաղաց: Այդ հարթակում կարողացա ինձ դրսևորել և կայունանալ։Շատ մեծ դպրոց էր ինձ համար: Շատ բան սովորեցի:

-Լինել չափից շատ աշխատասեր, ունենալ ճաշակ և երբեք չմեծամտանալ:

-Ես իմ հույզերը ապրում եմ երգի միջոցով ,միշտ ասում եմ ,եթե ես չերգեմ, կհիվանդանամ. ամեն բան գերում է, ինչը կապված է երգի հետ:

-Գիտեք մոտեցումներն են այլ, ինձ չի կոտրում,սովորեցնում է, եթե նույնիսկ խնդիր է լինում:

-Վստահաբար, այդպես է...

-Համո Սահյանի «Կգամ» բանաստեղծությունը...

-Ինձ անխուսափելիորեն անհրաժեշտ է լինելու սեր և իմ սիրելիների ներկայությունը իմ կյանքում:

-Հիմա իմ միակ երազանքը խաղաղությունն է։