«Թող այս գիշեր էլ ոչ մի մայր չհառաչի իր զավակի բաժանումից, ոչ մեկ զավակ չորբանա... »։

«ԹՈՂ ԱՅՍ ԳԻՇԵՐ» 

Թող այս գիշեր Բեթղեհեմի Աստղի լույսից
Ծնվեն բազում նոր տեսիլներ՝ երազանքներ,
Թող նորոգվեն ու նորանան
Հուսալքված բազում սրտեր ու հոգիներ,
Թող, որ Լո՛ւյսը դառնա ճամփա,
Հույսը՝ ընկեր ու բարեկամ,
Կամքը՝ կամար,
Սիրտը՝ հրե մի թոնրատուն,
Անվերջ թխվող Սիրո համար:

Թող այս գիշեր խինդը Մանկան ճայթի ամբողջ տիեզերքում,
Հրավիրող աստվածային մի հրաշքով,
Թող տուն դառնան պանդուխտները,
Սրտավորվեն՝ բեկվածները,
Նորալցվեն՝ հոգնածները,
Ապաքինվեն՝ խոցվածները,
Հուսավորվեն՝ լքվածները,
Վերընձյուղվեն՝ զատվածները,
Նորագործվեն՝ անհուսությամբ հուսակարոտ հոգիները,
Եվ վերջապես,
Սիրառատվեն՝ սիրուց պարպված
և կամ նաև երբեք, երբեք Սեր չտեսած՝ չճաշակած,
Ժայռաբեկոր ու խղճալի մեղկ սրտերը դառնան մսուր մանկան համար,
Ու մանկանան Մանկան նման:

Թող այս գիշեր էլ ոչ մի մայր չհառաչի իր զավակի բաժանումից,
Ոչ մեկ զավակ չորբանա,
Եվ վերստին ծնունդ առնեն արշալույսներն հորիզոնի,
Թող երկիրը երկինք դառնա,
Հունավորը՝ անհունավոր:

Թող այս գիշեր խնդա ամբողջ տիեզերքը որպես հզոր մի հոգեշարժ,
Եվ թող լցվի մե՛ր եզերքը՝ անդավաճան խոստումներով,
Եվ մենք՝ որպես արձագանքը
Տիեզերքի հավերժացնող, համազանգի թրթիռներից կաթող սիրո,
Թող այս գիշեր, մե՛նք իսկ դառնանք հրեշտակներ ու հովիվներ,
Թող Ծնունդ տանք Մարիամի պես
Եվ հիանանք նրա հանգույն,
Թող Հովսեփի նման մե՛նք էլ
Խայտանք խոհուն, լուռ բերկրանքով,
Անհոգնաբեկ մոգերի հետ քայլենք անվերջ,
Դեպ լուսաւոր հանգրվանը խաղաղության և հավերժի,
Եվ թող հավետ օրհնյալ լինի հայտնությունը ի՛մ Հիսուսի:

«ԹՈՂ ԱՅՍ ԳԻՇԵՐ» 

ԲԱԳՐԱՏ ՍՐԲԱԶԱՆ (Տավուշի թեմ)