«Եթէ գիտնայիր, թէ ինչքան կը սիրեմ քեզ իմ մէջս․․․». Ռուբեն Սեւակ
«Օ, իմին աղուոր կինս,
ամենապաշտելին, ամենահմայիչը, ամենասիրազեղը պզտիկ կիներուն մեջ։ Եթէ հիմա գիտնայիր, թէ ինչքան կը սիրեմ քեզ եւ ինչպէս կը տառապիմ քու բացակայութենէդ։ Եւ եթէ գիտնայիր, թէ ինչքան սիրատոչոր ու բարի պիտի ըլլամ քու վերադարձիդ։ Եւ եթէ գիտնայիր նաեւ, թէ որքան կօրհնեմ այս կարճ բաժանումը․․․
Մեծ գեղեցկութիւնները մեծ լեռներ են․ երբ մարդ այդ լեռներուն վրայ է, այնքան ալ չի նկատեր անոնց մեծութիւնը․ պէտք է որոշ տարածութիւն մը, կարենալ դատելու համար անոնց վսեմ գեղեցկութեան մասին։
Իսկ ես ճամբորդի մը նման եմ, որ հեռուէն դատելէ ետքը վեհանիստ գագաթի մը բարձրութեան մասին, պիտի ուզեր դարձեալ ըլլալ անոր վրայ եւ այս անգամ արդէն աւելի լիաթոք ու աւելի խորունկ շնչել այդ կատարի զովասուն օդը․․․
Դուն զիս կը հասկնաս, այնպէս չէ՞, քաղցրիկս։ Եւ նաեւ կը ներես ինծի, եթէ երբեմն քիչ մը պաղ (քիչ մը ծեր, թերեւս), քիչ մը մտախոհ եմ երեւցած քեզի։ Պատճառն այն է, որ սառնօրէն դատող այս ճակտին տակ բոցեր կան, կրակներ, գաղտնի կայծեր, որոնք պիտի ուզէին վայրկենապէս հրոյ ճարակ դարձնել իմ ամբողջ էութիւնս․․․Եթէ գիտնայիր, թէ ինչքան կը սիրեմ քեզ իմ մէջս․․․»։
ՌՈՒԲԵՆ ՍևԱԿԻ ՆԱՄԱԿԸ ԿՆՈՋԸ՝ ՅԱՆՆԻ ԱՊԵԼԻՆ
Լրագրող, հոդվածագիր։ Սովորել է ԵՊՀ եւ Հյուսիսային Համալսարանի լրագրության բաժնում։ Աշխատակցել է Հանրային Ռադիոյի Մանկապատանեկան եւ Մշակութային հաղորդումների խմբագրություններում, «Առավոտ» օրաթերթում, «Երկիր Մեդիա» հ/ը լրատվական բաժնում։ 2010թ.-ին սովորել է Աթենքի Ազգային եւ «Կապոդիստրիակոն» Համալսարանի ժամանակակից հունարեն լեզվի բաժնում (օտարների համար), թղթակցում է «Ազատ Օր» օրաթերթին (Հունաստան)՝ հեղինակային հոդվածներ, հարցազրույցներ, մշակութային, տեղեկատվական լուրեր։ «Համազգային» Հայ Կրթական եւ Մշակութային Միության երկար տարիների վարչական անդամ է։