Country Flag
Facebook logo Instagram logo
am
ru en
19 / Հունիս / 2025 : 14-29

Ե՞րբ և ինչպե՞ս հայտնվեցին առաջին հեռուստացույցները Հայաստանում

Հայաստանի պատմության մեջ հեռուստացույցը սոսկ տեխնիկական նվաճում չէր։ Այն դարձավ նոր դարաշրջանի խորհրդանիշ՝ հասարակության տեղեկատվական և մշակութային կյանքի համար։ Այս հոդվածում ներկայացնում ենք, թե երբ են Հայաստանում հայտնվել առաջին հեռուստացույցները, ինչպիսին են դրանք եղել և ի՞նչ էին ցուցադրում դրանցով։

Առաջին հեռուստացույցները՝ տեխնիկայից դեպի սիմվոլ

Հայաստանում առաջին հեռուստացույցները հայտնվել են 1950-ականների կեսերին։ ԽՍՀՄ մաս կազմող հանրապետության համար սա ուշագրավ իրադարձություն էր։ Այդ ժամանակ Հայաստանում հեռուստացույցները մեծ մասամբ ներմուծվում էին Մոսկվայից կամ Լենինգրադից (այժմ՝ Սանկտ Պետերբուրգ), և տարածվում էին դեռ շատ սահմանափակ քանակով։ Տեխնիկապես դրանք սև-սպիտակ, փայտյա տուփով սարքեր էին՝ փոքր չափսերի էկրանով և ծանր, անկայուն ալիքային բռնող մեխանիզմով։

Հեռուստացույց ունենալը շքեղություն էր․ այն վկայում էր ընտանիքի սոցիալական բարձր կարգավիճակի մասին։ Շատերը հավաքվում էին հարևանի տանը՝ միացրած հեռուստացույցով հաղորդում դիտելու համար։

Երևանի հեռուստաաշտարակի կառուցում և առաջին հեռարձակումը

1956 թվականին Երևանում բացվեց Հայաստանի առաջին հեռուստաաշտարակը։ Հենց այս թվականին՝ նոյեմբերի 29-ին, տեղի ունեցավ Հայկական հեռուստատեսության առաջին պաշտոնական հեռարձակումը։ Սա պատմական օր էր։ Առաջին հաղորդումը եթեր դուրս եկավ երեկոյան՝ տևելով ընդամենը 40 րոպե։ Հեռարձակման տարածքը սկզբում միայն Երևանն էր։

Առաջին հաղորդումների շարքում էին՝ պաշտոնական լուրեր՝ տեղական և համամիութենական մակարդակով, մշակութային հաղորդումներ, թատերական հատվածների հեռարձակում, կարճամետրաժ վավերագրական ֆիլմեր, ժամանակի սովետական արվեստագետների կատարումներ։

Երաժշտական բովանդակությունը մեծ դեր ուներ։ Եթերում հնչում էին դասական գործեր, ժողովրդական երգեր և ժամանակի սիրված կատարումներ։ Հաղորդավարներն աշխատում էին ուղիղ եթերում՝ առանց մոնտաժի, ինչը հեռուստատեսային արհեստի յուրահատուկ մարտահրավեր էր։

Ինչպիսին էին առաջին հեռուստացույցները

Առաջին հեռուստացույցները՝ «ԿՎՆ-49», «Ռեկորդ» և «Ավրորա» մոդելները, հայտնի էին իրենց փոքր էկրանով (7-ից 12 դյույմ), սև-սպիտակ պատկերով և ձեռքով ալիքներ փոխելու համակարգով։ Որակը համեստ էր, հաճախ նկարը աղավաղվում էր՝ ազդակների խափանումներից։ Բայց դա չէր խանգարում հեռուստադիտողներին ժամերով նստել և դիտել նույնիսկ փորձնական ու տեխնիկապես անկատար հեռարձակումը։

Շատ հաճախ՝ այդ տարիներին, համացանցի և կաբելային ցանցերի բացակայության պայմաններում հեռուստացույցը դառնում էր մշակութային կենտրոն։ Մարդիկ հավաքվում էին, քննարկում տեսածը, նույնիսկ մեկնաբանում իրադարձությունները՝ համայնքային ոգով։

Հեռուստատեսության հայտնվելը Հայաստանում վերափոխեց մարդկանց աշխարհընկալումը։ Այն դռներ բացեց դեպի աշխարհ, արվեստ, տեղեկատվություն ու նոր իրականություն։ Թեև այսօր տեխնոլոգիաները գնալով փոխարինում են դասական հեռուստատեսությանը, հեռուստացույցի դերը՝ որպես պատմական և մշակութային հարթակ, մնում է անուրանալի։
Այսպես, 1950-ականներին սև-սպիտակ պատկերով փոքրիկ սարքը դարձավ հասարակության լայն շերտերին միավորող մեդիա միջոց՝ ազդելով ոչ միայն մարդկանց տեղեկատվացված լինելու, այլ նաև համախմբվածության մակարդակի վրա։
Դիտվել է 1338անգամ
Վերջին լուրեր