Գարուն, սեռդ իգական է

Պայթած բողբոջի ծաղիկ...

Հուսիկ Արա

Գարուն եւ կին. 7 կտավ հայ կերպարվեստում

Արշակունի Զավեն Պետրոսի (1932)

«Գարուն» (1960)

Գարուն, սեռդ իգական է
Պայթած բողբոջի ծաղիկ,
անունդ գարուն ու սեռդ իգական է.
բուրմունքիդ թույնը սպանում է ինձ,
ինչպես կնոջ մրրիկ մարմնիս մեջ:

Քոլոզյան Բաբկեն Ադամի (1909-1994)

«Գարուն» (1977)

Ամբողջ կյանքի հիշողություն է քո ակնթարթը,
իսկ օրվա մեջ անմահությունն է տեղավորվում.
լույսը կաթում է ուղիղ սիրտս ասեղի պես,
և կոպերիս վրա ներկա ժամանակ են բոլոր սերերս,
որ սպասում են ամեն անգամ քո գալուն,
գարուն անունով աղջիկ:

Մելքոնյան Աշոտ Անատոլիի (1930-2009)

«Գարուն» (1983)

Երբ մատներդ իջնում են արյանս մերկացած՝
ինչպես հայացք խաղաղ,
և շրթունքներս մարմնիդ համն են դառնում,
իսկ հմայքդ շնչառություն է թոքերիս մեջ երկրորդ անգամ,
ուզում եմ միշտ ապրել՝
Աստծու բոլոր հնարքները կապկելով,
խենթանալ, թե մի՛ գնա, հրաշք, որ իմ կյանքի ժամերն ես:

Քոթանջյան Նիկողայոս Գարեգինի (1928-2013)

«Խաղաղություն» (Գարուն) (1960)

Մահից չեմ խուսափում,
վախենում եմ կիսատ կյանքից,
որ չեմ ամբողջանա առանց քեզ, գարուն աղջիկ:

Նալբանդյան Արփենիկ Արշակի (1916-1964)

«Գարուն» (1960)

Մի անգամ էլ կգաս,
էլի թեթև ծածկոցով ու բաց կլինես բոլորովին,
քայլ կանեմ, բայց չեմ հասնի այդ անգամ քեզ՝
իբր ծածկած քո բացերին:

Բեքարյան Արա Վաղինակի (1913-1986)

«Գարուն» (1956)

Գարուն կլինի ու սերը
և կլինի առանց ինձ,
որ կգրվի մեկ բառով՝ մահ.
այն է` քո թույնն է կաթել սրտիս,
և սպանել է արյունս ու ինձ,
գարուն` իսկությունդ բաց էգ: