Գարուն եւ կին. 7 կտավ հայ կերպարվեստում

Արշակունի Զավեն Պետրոսի (1932) «Գարուն» (1960)ՊԱՏՐԱՍՏԵՑ՝ ՄԱՐԻԱ ՄԱՐԿՈՍՅԱՆ
Գարուն, սեռդ իգական էՊայթած բողբոջի ծաղիկ,
անունդ գարուն ու սեռդ իգական է.
բուրմունքիդ թույնը սպանում է ինձ,
ինչպես կնոջ մրրիկ մարմնիս մեջ: Քոլոզյան Բաբկեն Ադամի (1909-1994) «Գարուն» (1977) Ամբողջ կյանքի հիշողություն է քո ակնթարթը,
իսկ օրվա մեջ անմահությունն է տեղավորվում.
լույսը կաթում է ուղիղ սիրտս ասեղի պես,
և կոպերիս վրա ներկա ժամանակ են բոլոր սերերս,
որ սպասում են ամեն անգամ քո գալուն,
գարուն անունով աղջիկ: Մելքոնյան Աշոտ Անատոլիի (1930-2009) «Գարուն» (1983) Երբ մատներդ իջնում են արյանս մերկացած՝
ինչպես հայացք խաղաղ,
և շրթունքներս մարմնիդ համն են դառնում,
իսկ հմայքդ շնչառություն է թոքերիս մեջ երկրորդ անգամ,
ուզում եմ միշտ ապրել՝
Աստծու բոլոր հնարքները կապկելով,
խենթանալ, թե մի՛ գնա, հրաշք, որ իմ կյանքի ժամերն ես: Քոթանջյան Նիկողայոս Գարեգինի (1928-2013) «Խաղաղություն» (Գարուն) (1960) Մահից չեմ խուսափում,
վախենում եմ կիսատ կյանքից,
որ չեմ ամբողջանա առանց քեզ, գարուն աղջիկ: Նալբանդյան Արփենիկ Արշակի (1916-1964) «Գարուն» (1960) Մի անգամ էլ կգաս,
էլի թեթև ծածկոցով ու բաց կլինես բոլորովին,
քայլ կանեմ, բայց չեմ հասնի այդ անգամ քեզ՝
իբր ծածկած քո բացերին: Բեքարյան Արա Վաղինակի (1913-1986) «Գարուն» (1956) Գարուն կլինի ու սերը
և կլինի առանց ինձ,
որ կգրվի մեկ բառով՝ մահ.
այն է` քո թույնն է կաթել սրտիս,
և սպանել է արյունս ու ինձ,
գարուն` իսկությունդ բաց էգ: