«Ալ կը բաւէ՛, տէ՜ր աստուած, մեր տունն ու տեղ դարձուր մեզ...» 

Մուշեղ Իշխան

ԱԼ ԿԸ ԲԱՒԷ՛, ՏԷ՜Ր ԱՍՏՈՒԱԾ, ՄԵՐ ՏՈՒՆՆ ՈՒ ՏԵՂ ԴԱՐՁՈՒՐ ՄԵԶ...

Ծիծաղն է լաց, երբ մարդուն չի տար իր տունն արձագանգ,

Եւ արցունքն ալ՝ դառն հեգնանք, երբ չկան երդ ու փականք:

Տո՜ւր որ, Աստուա՛ծ, ամէն սիրտ վառի իր սուրբ օճախէն,

Որ չմարի մոմի պէս կեանքի դաժան հովուն դէմ:

Տո՜ւր որ ամէն ուռճացող մատղաշ հասակ իր կարգին

Զգայ յանկարծ ուսերուն բեռն իր նուշ երդիքին:

Ծնող մանուկն առջի հեղ տեսնէ տնակն հայրական

Եւ ծերունին իր տան մէջ փակէ աչքերն յաւիտեան:

ՄՈՒՇԵՂ ԻՇԽԱՆ
«ՀԱՅ ՄԱՄԻԿԻՆ ԱՂՕԹՔԸ» (հատված)

#Հաղթելուենք 
#StrongArtsakh #StopAzerbaijaniAggression #StopAliyev #NKPeace