Իսկ հաղթությունը այնտեղ թողել էր
Իր վեհությունը պայծառ ու ջինջ...
ՎԱՀԱԳՆ ԴԱՎԹՅԱՆ
․․․Նրան ծեծել էր աշնան անձրևը,
Նրան կիզել էր արևը տաք,
Ու նրա դեմքը արդեն դարձել էր
Բրոնզից ձուլած խրոխտ քանդակ։
Եվ քանդակին այդ խոր դրոշմել էր
Վիշտը իր հետքը որպես կնճիռ,
Իսկ հաղթությունը այնտեղ թողել էր
Իր վեհությունը պայծառ ու ջինջ։
Աչքում ցոլում էր բախտի արցունքը,
Իսկ դեմքը խիստ էր որպես քանդակ,
Եվ ինձ թվում էր ոչ թե բարձունք է,
Այլ պատվանդան է ոտքերի տակ...
ՎԱՀԱԳՆ ԴԱՎԹՅԱՆ
Լրագրող, հոդվածագիր։ Սովորել է ԵՊՀ եւ Հյուսիսային Համալսարանի լրագրության բաժնում։ Աշխատակցել է Հանրային Ռադիոյի Մանկապատանեկան եւ Մշակութային հաղորդումների խմբագրություններում, «Առավոտ» օրաթերթում, «Երկիր Մեդիա» հ/ը լրատվական բաժնում։ 2010թ.-ին սովորել է Աթենքի Ազգային եւ «Կապոդիստրիակոն» Համալսարանի ժամանակակից հունարեն լեզվի բաժնում (օտարների համար), թղթակցում է «Ազատ Օր» օրաթերթին (Հունաստան)՝ հեղինակային հոդվածներ, հարցազրույցներ, մշակութային, տեղեկատվական լուրեր։ «Համազգային» Հայ Կրթական եւ Մշակութային Միության երկար տարիների վարչական անդամ է։