«Ինչո՞ւ ինձ սիրեցիր». Պարույր Սևակ

Գեղանկար՝ Կոնստանտին Սոմով (1869-1939), «Սիրահարվածներ» (1910), կտավ, յուղաներկ:

Դու եկել ես նորից, եկել այնպես հանկարծ,
Ինչպես սիրեցիր ինձ և ինձ հմայեցիր,
Նույն հասարակ ու պարզ քո զգեստը հագած՝
Հանկարծ հարց ես տալիս.
– «Ինչո՞ւ ինձ սիրեցիր»:

Ես չգիտեմ, անգի՛ն: Նրա՛ համար գուցե,
Որ այդ պահին հանկարծ վառարանում ձեր հին
Կրակը փուլ եկել և իր լույսն էր գցել
Քո մտորուն դեմքին ու կեռ թարթիչներին:

Գեղանկար՝ Արշակ Ֆեթվաճյան (1863-1947), «Անսպասելի հանդիպում Վենետիկի Սուրբ Մարկոս եկեղեցում», թուղթ, ջրաներկ:

Նրա՛ համար գուցե, որ ծխանում պատի
Քամին կարծես խոսեց աղջըկական ձայնով,
Եվ հալոցքի մի պաղ, մի անդրանիկ կաթիլ
Ջրհորդանից պոկվեց, ընկավ մայթին ծանոթ:

Գեղանկար՝ Սարգիս Խաչատուրյան (1886-1947), «Երկու սիրահարներ», կտավ, յուղաներկ:

Նրա՛ համար գուցե, որ ձմռանը հանկարծ
Ամռան բուրմունք առա շքեղ քո վարսերից:
Նրա՛ համար գուցե, որ քեզ սիրտըս ցանկաց,
Բայց ինձ թվաց, թե դու… թե դու ինձ չես սիրի…

Ախ չէ՜, նրա՛ համար… Բայց իբրև պարզ զգեստ,
Նայի՛ր, ձյունն է ծածկել անցած հետքերն հիմա,
Եվ ուրախ եմ, անգի՛ն, որ սիրում եմ ես քեզ
Ու չեմ կարող ասել՝ ինչի՞ համար:

ՊԱՐՈՒՅՐ ՍԵՒԱԿ

«ԻՆՉՈՒ ԻՆՁ ՍԻՐԵՑԻՐ», 1946թ.

ԳԵՂԱՆԿԱՐՆԵՐ՝ ՀԱՅԱՍՏԱՆԻ ԱԶԳԱՅԻՆ ՊԱՏԿԵՐԱՍՐԱՀԻ ՀԱՎԱՔԱԾՈՒ

«ՍԵՐԸ՝ ԱՐՎԵՍՏՈՒՄ»