Country Flag
Facebook logo Instagram logo
am
ru en
02 / Հուլիս / 2025 : 15-45

Կնոջ ձայնը գրականության մեջ. Շուշանիկ Կուրղինյան

Հայ գրականության մեջ շատ հաճախ անտեսվում է այն կնոջ ձայնն, խոսում էր ինչպես բանվորների, այնպես էլ կանանց համար։ Շուշանիկ Կուրղինյանը՝ առաջին հայ հեղափոխական բանաստեղծներից մեկը, խորհրդային տարիներին հայտնի էր գրեթե յուրաքանչյուր դպրոցականին։ Բայց խորհրդային համակարգի փլուզումից հետո նրա անունը լռեց գրական դաշտում՝ ինչպես շատ այլ գաղափարական հեղինակների։ Սակայն նա միայն սոցիալիստ չէր։ Նա մի կին էր, ով համարձակվեց խոսել այն, ինչ շատերը լռությամբ ընդունում էին։

Շուշանիկը ծնվել է 1876 թվականին Ալեքսանդրապոլում՝ աղքատ կոշկագործի ընտանիքում։ Մանկությունից նա ըմբոստ էր՝ մի հոգի, որը չէր կարող հարմարվել այն դերին, որ հասարակությունը պատրաստել էր կանանց համար։ Արղության Օրիորդաց դպրոցում սովորելու տարիներին նա արդեն իսկ գիտեր, որ գիտելիքն իր փրկությունն է։ Աշխատում էր ամառային արձակուրդներին, կավագործությամբ ու ջուլհակությամբ էր զբաղվում՝ մի բան, որ շատերի համար այդ տարիքում աներևակայելի կլիներ։
Նրա կյանքի շրջադարձային պահերից մեկը դարձավ Հայկական Սոցիալ դեմոկրատ Հնչակյան կուսակցությանը միանալը։ Նա ոչ միայն գաղափարապես ներգրավվեց, այլև սկսեց կազմակերպել առաջին կանանց խմբերը կուսակցության ներսում՝ հասկանալով, որ հեղափոխությունը պետք է ներառի նաև կանանց ձայները։ Սակայն հեղափոխությունը միայն քաղաքական չէր։ Այն ներառված էր նաև մշակույթի մեջ, գրականության մեջ։ Եվ հենց այստեղ է, որ Կուրղինյանը սկսում է գրել։ Նրա բանաստեղծությունները սկզբում լիրիկական էին, բայց հետագայում դարձան գաղափարական․ աշխատավորների իրավունքների, կնոջ ազատության, անձնական հաղթահարումների մասին։ Նա գրել է բանաստեղծություններ, որոնք կարդալիս մարդ զգում է՝ խոսքը ոչ թե վեր abstractions-ի, այլ իսկական մարդկանց կյանքի ու ցավի մասին է։

Նրա ստեղծագործական վերելքը համընկնում է 1905 թվականի հեղափոխական ալիքի հետ։ Երբ նա հաստատվում է Դոնի Ռոստովում՝ ցարական Ռուսաստանի խոշոր արդյունաբերական կենտրոններից մեկում, նա բառացիորեն զգում է աշխատավորների առօրյան և ապրումակցում նրանց։ Դա դառնում է նրա պոեզիայի հիմնական նյութը՝ բողոքի և հույսի խառնուրդով։

Կուրղինյանը մոռացվել է այսօր՝ գուցե նրա սերտ կապերի պատճառով խորհրդային գաղափարախոսության հետ։ Բայց նրան հիշելը նշանակում է լսել մի կնոջ, ով իր ձայնը բարձրացրել է բոլոր նրանց համար, ովքեր լռեցվել էին։ Նրան մոռանալը՝ նշանակում է նաև մոռանալ մեր գրականության այն հատվածը, որտեղ կինը գրող էր, ակտիվիստ և ուժ՝ միաժամանակ։
Դիտվել է 493անգամ
Վերջին լուրեր